تکان‌دهنده‌ترین خاصیت تازه‌ترین افشاگری «تکان‌دهنده» در باره رویکرد دونالد ترامپ به پرداخت مالیات این خواهد بود که کسی آن را تکان‌دهنده بیابد. گزارش نیویورک تایمز در این باره عالی است و خیلی هم به نفع مردم است؛ اما کم‌ترین تاثیر را بر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا خواهد داشت. شاید با توجه به عادتی که به افراط‌کاری‌های دوره ریاست جمهوری ترامپ پیدا کرده‌ایم، این موضوع تکان‌دهنده باشد.

به محض این که خبر منتشر شد، خاطره‌ای در ذهنم زنده شد و کلمات «خوب، این از زرنگی من است» از سال‌ها پیش یادم آمد. این پاسخ بسیار هوشمندانه دونالد ترامپ به هیلاری کلینتون بود که در مناظره انتخاباتی سال ۲۰۱۶، سابقه مالیاتی ترامپ را به او یادآوری می‌کرد. در آن زمان، تنها چیزی که به طور قطع از امور مالیاتی ترامپ می‌دانستیم، نکاتی بود از اظهارنامه‌های او به مسئولان ایالتی هنگامی که درخواست مجوز یک قمارخانه داده بود.

کلینتون به‌درستی گفت: «تنها سال‌هایی که کسی سابقه مالیاتی [از ترامپ] دیده، دو سالی بود که اظهارنامه‌اش را تسلیم مسئولان ایالتی کرد تا مجوز یک قمارخانه را بگیرد. مسئولان به او نشان دادند که اصلا مالیات بر درآمد نپرداخته.» کلینتون به‌شکلی منطقی افزود: «شاید خیلی سال‌ها مالیات بر درآمد فدرال نپرداخته باشید.» پاسخ ترامپ این بود: «اگر می‌دادم [پولم] هدر می‌رفت، یقین داشته باشید.» ترامپ فرار مالیاتی را تکذیب نکرد، و ظاهرا حق با کلینتون بود – ده سال از پانزده سال گذشته او هیچ مالیات فدرالی نپرداخته، و در برخی سال‌ها مالیات پرداختی‌اش حداقل ممکن یعنی ۷۵۰ دلار بوده‌است.»

عجیب است که ترامپ شگردهای خودش را فراموش کرده، و حالا می‌گوید خبرهای مربوط به فرار مالیاتی‌اش «اخبار کذب» است. ترامپ گفت: «من مالیات می‌دهم» (تلویحا یعنی بیشتر از حد عادی)، و منتظر است تا اداره مالیات بر درآمد تبرئه‌اش کند. وکیل از «سازمان ترامچ» گفت که او «ده‌ها میلیون دلار مالیات شخصی به دولت فدرال پرداخته، از جمله میلیون‌ها دلار مالیات شخصی از زمانی که نامزدی خود را در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد.»

منطقا جمع اضداد ممکن نیست. یا ترامپ زرنگ بوده و مالیات نپرداخته، یا مالیاتش را پرداخته و چندان زرنگ نیست. البته این مسئله از نظر سیاسی هیچ اهمیتی ندارد. مردم آمریکا تصمیم خود را در باره ترامپ و بایدن ماه‌ها پیش گرفته‌اند.

نفرت ترامپ از «لجنزار» [سیاست‌های واشنگتن] در میان حامیان او هم رایج است، و بیشتر آمریکایی‌ها (مثل بیشتر آدم‌ها در همه جا) می‌کوشند تا جای ممکن، مالیاتشان را کمتر کنند. برای نمونه، در بریتانیا همه همین کار را با اداره مالیات می‌کنند. انگشت‌شمارند کسانی که داوطلبانه یک چک اضافی برای اداره مالیات می‌فرستند، انگار که با سخاوتمندی به موسسه حمایت از نابینایان یا خیریه حیوانات کمک می‌کنند. به گمانم کلینتون‌ها از آن جمله‌اند.

به خاطر دارم خیلی سال پیش، یک عضو حزب محافظه‌ار به من گفت که اگر مخالف کاهش مالیات از سوی دولت محافظه‌کار هستم، باید همان قدر پول برای اداره مالیات پس بفرستم. مالیات چیز محبوبی نیست.

خبر تکان‌دهنده در باره مالیات ترامپ تغییر زیادی در احساس مردم نخواهد داد. نظرسنجی‌های سراسری و محلی در آمریکا نشان داده‌اند که بخت ترامپ برای انتخاب مجدد کمتر از آن است که دلش می‌خواهد، و در ماه‌های اخیر کمتر هم شده‌است. روشن است که فاجعه ویروس کرونا، ناآرامی‌های نژادی و افت اقتصاد آمریکا مهم‌تر از قضیه مالیات است. مدت‌هاست که دیگر هر چیزی که ترامپ می‌گوید یا می‌کند، تکا‌ن‌دهنده نیست.

همه با این فیلمنامه آشناییم. ترامپ نتیجه‌ای بهتر از نتیجه نظرسنجی‌ها خواهد گرفت، زیرا خیلی‌ها شرم دارند که بگویند به او رای می‌دهند. با این همه، او رای مردمی و کالج الکترال را خواهد باخت، اما هیچ سودی به حال بایدن نخواهد داشت. ترامپ در نتیجه انتخابات مناقشه خواهد کرد، و بی‌توجه به برتری عددی بایدن در شمارش آرا، کار را به دادگاه خواهد کشاند.

ترامپ مثل معمول تهدید و تطمیع خواهد کرد، نظام مستقر را به لرزه در خواهد آورد و مخالفانش را ناامید خواهد کرد تا زمانی که به خواسته‌اش برسد. برخی بیم دارند که ترکیب جدید دیوان عالی آمریکا به یاری‌اش بشتابد. از لحاظ نظری ممکن است این طور باشد، ولی دشوار بتوان تصور کرد این دیوان نتیجه انتخابات عمومی را نادیده بگیرد. اگر چنین کند، نتیجه بی‌تردید تجدید رای‌گیری در برخی حوزه‌ها خواهد بود، که به احتمال زیاد همان نتایج قبلی را به دست خواهد داد. دیوان عالی نمی‌تواند به‌سادگی و برخلاف قانون اساسی و اراده مردم، رئیس جمهوری را چهار سال دیگر منصوب کند. ترامپ خواهد رفت و بابت مالیات‌ها و کارهای دیگرش به دردسر خواهد افتاد، اما آمریکا مسائل مهم‌تری از زرنگ بودن یا نبودن دونالد ترامپ پیش رو خواهد داشت.